تو روز و روزگار زندگی, بعضی از درد ها هستن که انگار مخصوص خودتن, نه میتونی به کسی بگی که شاید سبکتر شی و اگه بتونی هم نمیخوای بگی,چرا که میدونی هیچکس اینقد بهت نزدیک نیست که بخواد درد تو روهم به دوش بکشه.این جور درد و رنج ها درست از همون نوعی هستن که هیچ دود سیگار و هیچ مستی شرابی نمیتونه کمشون کنه...مثه یه بغض سنگین بیخ گلوتو میچسبنو درست همون موقع که همه میخندن مجبوری یه لبخند احماقنه بزنیو به روت نیاری که چی بهت میگذره.اما نکته جالبشون اینه که هرچی بیشتر سراغت میان و تحملشون میکنی , جدا از اینکه میفهمی پوستت داره کلفت میشه نسبت به خیلی چیز ها,با تمام وجود حس میکنی داری قوی تر میشی...محکم تر,یه جورایی تکیه گاه میشی واسه دیگران مخصوصا عزیزانت.آره! دقیقا میفهمی چقد محکمی وقتی بقیه میان درداشونو به تو میگن و توقع دارن تو طی این راه سخت کویریه طولانی هم سفرشون شی...همدلشون شی...هم صدا و هم غصشون شی...با اینکه درد و رنج چیز دوست داشتنی( واسه بعضی ها) نیست , ولی بعد از یه مدت حتی انگار عادت میکنی بهشون ,یه جورهایی معتادشون میشی, مثلا انگار که شبها موقع خواب میری تو فکر از بیرنجی , از بی دردی.. دوباره دوست داری یه راه حلی واسشون پیدا کنیو بعد چشم رو هم بزاری...مهم نیست که زن باشی یا مرد, مهم نیست که سنت چقد باشه مهم اینه که دردی داشته باشی واسه کشیدن....
میفهممت ولی چاره ای نیست...
بزرگی ناگزیره رضا جان.
اونایی که بیشتر غصه میخورن زود تر بزرگ میشن.
هی/
من که کوچیکتر از این حرفام ولی خب...باز هم ممنون عزیز دل برادر
میشود از امشب قانون تازهای در زندگی بنا بگذاریم؟ همواره بکوشیم قدری
بیشتر از نیاز، مهربان باشیم.جی.ام. بری
سلام دوست خوبم منتظرتم
مهربونی؟؟؟؟واژه غریبیست
هیج مشروب و سیگار و رفیقی اونقد نیست مه بفهمه اینا رو..
یه بار یه دوستی بهم گفت:«درد انسان سازه» بعد یه مدت کلنجار رفتن با جمله به این رسیدم که واقعا درد بهترین سازه و میتونه مس رو طلا کنه ولی قدرت میخواد شهامت میخواد
اما بیشتر از همه این میخواد ها بودن میخواد
انسان موجود عجیبی استـــــ
اگر به او بگـویید در آسمـان، یـکصد میـلیارد و نهصد و نود و نه ستاره وجود دارد
بی چون و چرا می پـذیرد، اما اگر در پارکی بـبیند روی نیـمکـتی نوشته اند رنگی نشـوید
بی درنگــــ انگشتــــ خود را روی نیمکتــــ می کـشد تا مـطمئـن شـود
نیچه
.
سلام نیستی؟
سلام
ممنون که هنوز هستی کمند جان..دوست های قدیمی خیلی با ارزشن رفیق ;)